@Sweet Baby Girl
🙂 სასიამოვნოა. მეგონა რომ ბლოგი უინტერესო იყო არა პროგრამისტებისთვის.. 🙂
@ლეკვა
ჰო :))) ოღონდ ფურცელზე ვწერდი 😀
სასარგებლო კი არის, როგორც მაგალითად ჭინჭრით დასუსხვა ან ფუტკრის ნაკბენი :))) მაგრამ საშინლად აუტანელია. ისევ დასუსხვა ჯობია :))
მზის ჩასვლის შემყურე ახალგაზრდა გოგო სახურავზე ზის და ფილოსოფოსურ, ცხოვრებისეულ დასკვნებს ფურცელზე აღნიშნავს…
რა საყვარლობაა 🙂
გეთანხმები, რომ ლოდინით ვცხოვრობთ. თან კაია თუ იცი რას ელოდები, რა გინდა. შეგიძლია მიმართულება მაინც აირჩიო და რამე გააკეტო რომ ეს ლოდინი შეამცირო.
მაგრამ ტყუილად ცდილობ არ იფიქრო იმაზე რაც გეფიქრება. რავი მე ადრე მსგავს მდგომარეობაში თავს ვიკლავდი სამუშაოთი, სხვა საქმიანობით ოღონდ დრო არ დამრჩენოდა რომ იმაზე მეფიქრა, რაზეც არ მინდოდა ფიქრი. დროებით მშველოდა, მაგრამ მაინც ვუბრუნდებოდი ამ საკითხს.
ჯობია თავიდანვე ღიად შეერკინო პრობლემას. შეიძლება დიდი ხანი დაგჭირდეს, და უსიამოვნო დრო იყოს, მაგრამ საბოლოოდ რაღაცა გადაწყვეტილებამდე მიხვალ და ეს დაგამშვიდებს. imho.
:)) welcome.
გამიხარდა შენი კომენტარის მოსვლა :))
ჰო, ალბათ თავის არიდება არ გამოვა 🙂 თან თუ თავს გახსენებს ყოველთვის..
გამოდის რომ ეგ რჩევა მჭირდებოდა 😀 აი ისე, ბოლო მომენტში რომ გადაწყვეტენ ხოლმე 😀 მომეშვა რაღაც ტვირთი :))
ან დღეა კარგი და მეჩვენება 😀
ჰეი. მეც მოვედი. ხომ შეიძლება? 🙂
ჩემი აზრით ზოგჯერ საკუთარ თავზეც უნდა ილაპარაკო. ხშირად ადვილი არ არის სხვებისათვის იმის ახსნა – რა გაწუხებს, რა გიხარია და ა.შ. მაგრამ საბოლოოდ მაინც სწორედ საკუთარ თავზე საუბრაი გამოგვდის ყველაზე კარაგდ, ასე რომ წასაკითხადაც სწორედ პირადული განცდები, აზრიანი თუ უაზრო ნააზრევია სასიამოვნო.
p.s. მაგარი სურათია! 🙂
საკუთარ თავზე კი გვიყვარს ლაპარაკი :)) ეგოისტები ვართ და იმიტო :givi:
თან ეტყობა მარტოც ვერ ძლებს ადამიანი.. თუ ვინმეს არ გაუზიარა, რაც მოსწონს ან აწუხებს, თითქოს აზრი აღარ აქვს იმ რაღაცას
რა კარგია რომ დაბრუნდი… შენს ბლოგზე შემოვდიოდი ^_^
ფიქრი კარგია 😛 და ხანდახან მტკივნეულ რამეზე ფიქრიც კი სასარგებლოა :).
ამ ბლოგს რომ წერდი სახურავზე იყავი? :O
@Sweet Baby Girl
🙂 სასიამოვნოა. მეგონა რომ ბლოგი უინტერესო იყო არა პროგრამისტებისთვის.. 🙂
@ლეკვა
ჰო :))) ოღონდ ფურცელზე ვწერდი 😀
სასარგებლო კი არის, როგორც მაგალითად ჭინჭრით დასუსხვა ან ფუტკრის ნაკბენი :))) მაგრამ საშინლად აუტანელია. ისევ დასუსხვა ჯობია :))
მზის ჩასვლის შემყურე ახალგაზრდა გოგო სახურავზე ზის და ფილოსოფოსურ, ცხოვრებისეულ დასკვნებს ფურცელზე აღნიშნავს…
რა საყვარლობაა 🙂
გეთანხმები, რომ ლოდინით ვცხოვრობთ. თან კაია თუ იცი რას ელოდები, რა გინდა. შეგიძლია მიმართულება მაინც აირჩიო და რამე გააკეტო რომ ეს ლოდინი შეამცირო.
მაგრამ ტყუილად ცდილობ არ იფიქრო იმაზე რაც გეფიქრება. რავი მე ადრე მსგავს მდგომარეობაში თავს ვიკლავდი სამუშაოთი, სხვა საქმიანობით ოღონდ დრო არ დამრჩენოდა რომ იმაზე მეფიქრა, რაზეც არ მინდოდა ფიქრი. დროებით მშველოდა, მაგრამ მაინც ვუბრუნდებოდი ამ საკითხს.
ჯობია თავიდანვე ღიად შეერკინო პრობლემას. შეიძლება დიდი ხანი დაგჭირდეს, და უსიამოვნო დრო იყოს, მაგრამ საბოლოოდ რაღაცა გადაწყვეტილებამდე მიხვალ და ეს დაგამშვიდებს. imho.
@Quick
:)) welcome.
გამიხარდა შენი კომენტარის მოსვლა :))
ჰო, ალბათ თავის არიდება არ გამოვა 🙂 თან თუ თავს გახსენებს ყოველთვის..
გამოდის რომ ეგ რჩევა მჭირდებოდა 😀 აი ისე, ბოლო მომენტში რომ გადაწყვეტენ ხოლმე 😀 მომეშვა რაღაც ტვირთი :))
ან დღეა კარგი და მეჩვენება 😀
Post! Post! Post! მომწონს, რომ ახალი ტიპის პოსტების წერას იწყებ და ბევრად საინტერესო იქნება შენი ბლოგი. Love that!
ბლოგს სიახლეები უხდება, როგორიც არ უნდა იყოს (ბლოგიც და სიახლეც).
ასე რომ, welcome back!
ჰეი. მეც მოვედი. ხომ შეიძლება? 🙂
ჩემი აზრით ზოგჯერ საკუთარ თავზეც უნდა ილაპარაკო. ხშირად ადვილი არ არის სხვებისათვის იმის ახსნა – რა გაწუხებს, რა გიხარია და ა.შ. მაგრამ საბოლოოდ მაინც სწორედ საკუთარ თავზე საუბრაი გამოგვდის ყველაზე კარაგდ, ასე რომ წასაკითხადაც სწორედ პირადული განცდები, აზრიანი თუ უაზრო ნააზრევია სასიამოვნო.
p.s. მაგარი სურათია! 🙂
@undomiel
:* შეიძლება კი არა, პირიქით 😀
საკუთარ თავზე კი გვიყვარს ლაპარაკი :)) ეგოისტები ვართ და იმიტო :givi:
თან ეტყობა მარტოც ვერ ძლებს ადამიანი.. თუ ვინმეს არ გაუზიარა, რაც მოსწონს ან აწუხებს, თითქოს აზრი აღარ აქვს იმ რაღაცას