ჩემი აზრით ადამიანი ფილტრავს იმ ემოციებსაც, ამით გარკვეული სახით შეიძლება აზიანებს საკუთარ თავს და გარემოს, თუმცა ამავე დროს შეიძლება იცავდეს უფრო დიდ, უფრო მნიშვნელოვან რაგაცას (საკუთარ პიროვნებას), რაც საშუალებას აძლევს უსაფთხოდ და გემრიელად გაატაროს ცხოვრება, რაც კარგი განწყობის და კარგი ემოციების მომტანია.
ემოციების გაფილტვრაში ვგულისხმობ თანაგრძნობის შესაძლებლობები რომლებსაც იგნორს ვუკეთებთ. მაგალითად, მოხუცი რომელიც კუჩაში ფულს ითხოვს და ჩვენ შეგვიძლია ჩავუაროთ და, საკუთარ აზრებში გართულებმა, ყურადღებაც კი არ მივაქციოთ.
გაფილტვრაზე მეც იგივე აზრზე ვარ, თუმცა მგონია რომ ეგ ფილტრი გამოცდილებას მოაქვს და ყველას სხვადასხვა გვაქვს. მაგალითად, ქირურგების და ექიმების ალბათ ძალიან განსხვავებულია.
პატარა ბავშვი, ეკრანზე რომ უბედურ მსახიობს ხედავს, იმასაც ეხუტება და აწყნარებს. როცა იზრდება, ერთხელ მოტყუვდება, ორჯერ და ხედავს რომ ფულის მთხოვნელის უმეტესობა მასზე ფსიქოლოგიურად ძალადობს და მანიპულირებს, მასაც უჩნდება ახალი ფილტრი.
სხვა საკითხია, რომ იქ ზოგი მოხუცი დაუმსახურებლად მოხვდება, მაგრამ ყველაფერს აქვს ორი მხარე..
და კიდე ისიც მიტრიალებს თავში, რომ სოფელში ყველა ყველას იცნობს და იციან ერთმანეთის შესახებ, მეტნაკლებად. და შესაბამისად უფრო მარტივად შეუძლიათ ემპათიური კავშირები, უფრო მეტი გამჭვირვალობაა.
ქალაქში, დიდი მოსახლეობა, აქ შეუძლებელია ყველას მიმართ ემპათიურობა, შესაბამისად ვამყარებთ ჩვენი პიროვნების კედლებს და ამით ვიცილებთ თავიდან რომ დღის ბოლოს შეჭმულები დავრჩეთ.
კაკრაზ გუშინ ვამბობდი ამას ბიჰეივიორისტული მიდგომების მოყოლის დროს გაკვეთილზე. ემოციები არის დასწავლადი, და გადაჩვევადი. ემპათია და ანტიპათიაც დასწავლადია. ასე რომ ყველაფერი აღმზრდელის ხელშია I think
სასიამოვნოა ასეთი რამეს წაკითხვა. მადლობა
ჩემი აზრით ადამიანი ფილტრავს იმ ემოციებსაც, ამით გარკვეული სახით შეიძლება აზიანებს საკუთარ თავს და გარემოს, თუმცა ამავე დროს შეიძლება იცავდეს უფრო დიდ, უფრო მნიშვნელოვან რაგაცას (საკუთარ პიროვნებას), რაც საშუალებას აძლევს უსაფთხოდ და გემრიელად გაატაროს ცხოვრება, რაც კარგი განწყობის და კარგი ემოციების მომტანია.
ემოციების გაფილტვრაში ვგულისხმობ თანაგრძნობის შესაძლებლობები რომლებსაც იგნორს ვუკეთებთ. მაგალითად, მოხუცი რომელიც კუჩაში ფულს ითხოვს და ჩვენ შეგვიძლია ჩავუაროთ და, საკუთარ აზრებში გართულებმა, ყურადღებაც კი არ მივაქციოთ.
მადლობა გამოხმაურებისთვის 🙂
გაფილტვრაზე მეც იგივე აზრზე ვარ, თუმცა მგონია რომ ეგ ფილტრი გამოცდილებას მოაქვს და ყველას სხვადასხვა გვაქვს. მაგალითად, ქირურგების და ექიმების ალბათ ძალიან განსხვავებულია.
პატარა ბავშვი, ეკრანზე რომ უბედურ მსახიობს ხედავს, იმასაც ეხუტება და აწყნარებს. როცა იზრდება, ერთხელ მოტყუვდება, ორჯერ და ხედავს რომ ფულის მთხოვნელის უმეტესობა მასზე ფსიქოლოგიურად ძალადობს და მანიპულირებს, მასაც უჩნდება ახალი ფილტრი.
სხვა საკითხია, რომ იქ ზოგი მოხუცი დაუმსახურებლად მოხვდება, მაგრამ ყველაფერს აქვს ორი მხარე..
და კიდე ისიც მიტრიალებს თავში, რომ სოფელში ყველა ყველას იცნობს და იციან ერთმანეთის შესახებ, მეტნაკლებად. და შესაბამისად უფრო მარტივად შეუძლიათ ემპათიური კავშირები, უფრო მეტი გამჭვირვალობაა.
ქალაქში, დიდი მოსახლეობა, აქ შეუძლებელია ყველას მიმართ ემპათიურობა, შესაბამისად ვამყარებთ ჩვენი პიროვნების კედლებს და ამით ვიცილებთ თავიდან რომ დღის ბოლოს შეჭმულები დავრჩეთ.
კაკრაზ გუშინ ვამბობდი ამას ბიჰეივიორისტული მიდგომების მოყოლის დროს გაკვეთილზე. ემოციები არის დასწავლადი, და გადაჩვევადი. ემპათია და ანტიპათიაც დასწავლადია. ასე რომ ყველაფერი აღმზრდელის ხელშია I think